Επειδή δεν είναι όλα ρόδινα πουθενά, έτσι και στο X-Factor, για να κλείσει σιγά-σιγά το θέμα, θα μιλήσω και για αυτά που δεν μου άρεσαν. Και ήταν διάφορα. Κάποιοι θα συμφωνήσετε, κάποιοι θα διαφωνήσετε αλλά εγώ αναφέρομαι σε αυτά που δεν άρεσαν σε μένα πρώτα απ’ όλα.
-Το μεγαλύτερο φάουλ στον τελικό του X-Factor ήταν σίγουρα η εμφάνιση των παικτών που κόπηκαν από την πρώτη οντισιόν και μάλιστα λίγο πριν τον τελικό να μας κάνουν…show. Σίγουρα συνηθίζεται να βλέπουμε στον τελικό βίντεο με… αξέχαστες ερμηνείες αλλά δεν έχουμε ξαναδεί να τραγουδάνε και την ίδια βραδιά. Γνωρίζω ότι είχε ακουστεί σαν ιδέα κάποια στιγμή αλλά δεν περίμενα να πραγματοποιηθεί. Και ακόμα και να συνηθίζεται στην Αγγλία, εδώ στην Ελλάδα βλέπουμε τόσο συχνά τέτοια… ταλέντα που δεν θέλουμε να τα βλέπουμε και σε άλλες εκπομπές. Μπορούσαμε να τους βρούμε σε άλλα κανάλια αν θέλαμε. Δεν θέλαμε όμως. Θέλαμε να δούμε τον Νικόλα, το Λούκα, τους Τριημιτόνιο επειδή έχουν ωραίες φωνές, επειδή μας έκανε να ξεχνάμε ότι είναι τηλεοπτικό show και απολαμβάναμε μουσική. Κάτι τέτοιο όμως πριν την ανακοίνωση του νικητή μάλιστα δεν έχω ιδέα σε τι αποσκοπούσε αλλά ήταν επιεικώς απαράδεκτο. Όχι τίποτα άλλο, αλλά καμάρωναν ότι δεν είναι reality και ότι έχουν μια ποιότητα, γι’ αυτό το λέω……
- Άλλο μεγάλο λάθος που… έβγαζε μάτι ήταν η «γλυκύτητα» του κύριου Θεοφάνους προς τον κ. Μουρατίδη αλλά και γενικά (δεν είχε πρόβλημα). Δεν περιμέναμε όμως να συνεχίζεται απτόητα και στον τελικό. Δε θέλουμε να μπούμε στη διαδικασία πώς ξεκίνησε και γιατί γίνονται όλα αυτά, βλέπουμε όμως να υπάρχει μια τεταμένη κατάσταση συνεχώς με τον ένα να επιτίθεται φραστικά και να πετά σπόντες και τον άλλο να βράζει εμφανέστατα και να προσπαθεί να κρατηθεί. Και ατάκες του στυλ «καλά που δεν είστε στην ομάδα του Νίκου γιατί βλέπετε ότι δεν έχει κανέναν στον τελικό», είναι λίγο αιχμηρές έτσι; Άλλο να μην έχουν καλές σχέσεις και άλλο να μη σέβεται ο ένας τον άλλον. Τελευταίο live είναι, δείξτε κύριε Θεοφάνους λίγο καλή θέληση και αφήστε τα θέματά σας να τα λύσετε μεταξύ σας. Προσπαθήστε έστω να είστε λίγο πιο ευγενικός. Τουλάχιστον ο κ. Μουρατίδης έβραζε, αλλά προσπαθούσε να κρατηθεί να μην πάρει περισσότερες διαστάσεις. Σύμφωνοι έχουμε δει πολύ χειρότερα αλλά δε χρειάζεται να τα μιμούμαστε. Τα κουτσομπολίστικα της επόμενης μέρας με αυτό ασχολήθηκαν πρώτο θέμα και μετά με τη νίκη του Λούκα. Δε θέλω να πιστεύω ότι αυτός ήταν ο στόχος. Η επίθεση ήταν της στιγμής. Ελπίζω……
Κρίμα είναι για τα παιδιά….
-Ένσταση επίσης για την…. σταρ του τελικού. Η Νατάσα Θεοδωρίδου ήταν το όνομα που έδωσε λάμψη στον τελικό; Πιο πολύ συγκίνησε η ερμηνευτική ικανότητα πχ του Νικόλα από τη δικιά της. Εντάξει ξέρουμε γιατί βρισκόταν εκεί (είχε γνωστούς) αλλά όχι και για τελικό. Χίλιες φορές να τραγουδούσε ο Σάκης που και μεγαλύτερος σταρ είναι και εύκαιρο τον είχαν. Αλήθεια γιατί δεν τραγούδησε καθόλου; Έχει τραγουδήσει άλλες φορές αλλά ο τελικός είναι τελικός. Ένα τραγουδάκι έστω; Ένα compilation (όπως λέει και εκείνος) παλιών τραγουδιών; -Άλλη ένσταση η οποία δεν έχει σχέση με τον τελικό αλλά με τη συνολική πορεία, αφορά το στήσιμο των Κόκκινων Χαλιών. Επειδή έχουμε δηλώσει σαν blog πόσο μας αρέσει αυτό που κάνουν, μάλλον αυτό που θα ‘θελαν να κάνουν, και επειδή μιλώντας σε εκπομπές είδαμε ότι τους αρέσει το καλό ροκ αλλά έχουν και latin, jazz, και πολλές άλλες ενδιαφέρουσες επιρροές, ελπίζαμε σε κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που βλέπουμε τα τελευταία live. Γιατί τα Κόκκινα Χαλιά δεν είναι One. Δεν είναι Onirama. Έχουν δικό τους στίγμα να αφήσουν και δεν πρέπει να μπαίνουν σε καλούπια. Και το ροκ μια χαρά εμπορικό μπορεί να γίνει αν γίνει αληθινά. Μην τους φορτώσουν με ποπ τραγουδάκια και τους κάψουν. Καλό, εύθυμο «Ο Χαρταετός» αλλά όχι όλα τα τραγούδια τους να είναι έτσι…
Και μεγάλη προσοχή στο στιλιστικό θέμα. Δε μπορεί ροκ συγκρότημα να βγαίνει να τραγουδά με καθωσπρέπει κουστουμάκια και ομοιόμορφα ρούχα. Απλά δεν είναι ωραίο. Μην τους κάνετε κλόουν. Κρίμα είναι…..
-Τέλος για τα αποτελέσματα και τον νικητή, αν και τον θεωρώ καλή φωνή τον Λούκα, ελπίζουμε να κάνει καριέρα. Γιατί δυστυχώς όταν βγαίνεις από ένα τηλεοπτικό show τα πράγματα είναι ευνοϊκά μόνο για ένα-δυο χρόνια. Μετά είναι που δυσκολεύει και σε έχουν καμένο χαρτί να παλεύεις να προβληθείς. Και αυτό ισχύει για όλους που πήραν μέρος. Πόσοι θα καταφέρουν να κάνουν καριέρα σε μια μουσική βιομηχανία που έχει τα χάλια της; Είναι που είναι δύσκολα τα πράγματα, τους εκμεταλλεύονται κιόλας και χειροτερεύει. Το τονίζω ότι πιστεύω ότι πολλοί έχουν τη δυνατότητα να κάνουν καριέρα. Δεν είναι ότι δεν πιστεύω στην αξία πολλών. Στις δισκογραφικές δεν πιστεύω…
Ο Νικόλας για παράδειγμα είναι το άτομο που θα ήθελα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο να τα πάει περίφημα, γιατί πρόκειται για μεγάλο ταλέντο και του αξίζει το καλύτερο. Ίσως όμως το καλύτερο αυτό, να χρειαστεί να το ψάξει στο εξωτερικό για να φανεί καλύτερα εκεί που πρέπει και να μπορεί να εξελιχθεί. Εδώ στην Ελλάδα ένα άτομο του ταλέντου και του ρεπερτορίου του Νικόλα πόσο να το προβάλλουν και για πόσο καιρό;
Τα ίδια και για τους Τριημιτόνιο. Είναι φοβερή ομάδα και τόσο αρμονικά δεμένοι αυτά τα παιδιά. Ποιος όμως θα μπορέσει να τους κάνει δίσκο, αναμένοντας πωλήσεις; Για κάποια μουσική σκηνή που θα λαμβάνουν καλές κριτικές, απλά, φοβάμαι…..
Μακάρι πραγματικά να διαψευστώ.
Τα γράφω όμως όπως τα σκέφτομαι, μην λέτε με σχόλια ότι είναι από κακία. Απλά τα βλέπω και λίγο ρεαλιστικά μια μέρα μετά….
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου