Ίσως το πιο σωστό κείμενο για όσα ακούμε για τον Καφέ.ΣΥΜΦΩΝΩ.
Ας πούμε ότι είσαι ο ΑΝΤ1.
Ας πούμε (που έτσι είναι) ότι πριν από 4 χρόνια σου ‘φυγε η Μενεγάκη.
Ας (ξανα)πούμε ότι από τότε, με τον «Πρωινό Καφέ» «πνίγηκε» η Ελεωνόρα Μελέτη, τσουρουφλίστηκε ο Μουτσινάς και η Ζαρίφη, πικράθηκε ο Λιανός με την Καμπούρη και της Καγιά της βγήκε ο τελφές από τη μύτη.
Και έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στην Ευγενία Μανωλίδου, των γαλλικών, του πιάνου, του Αδώνιδος, της κουλτούρας και της παιδείας, και της υπόσχεσης (κάπου πολύ βαθιά) στο μάτι
Και στην Τατιάνα Στεφανιδου. Bitchy καλλονή, και του λιμανιού και του σαλονιού, με περγαμηνές στη μεσημβρινή ζώνη που κάνει τα ένστικτα νοικοκυρών τε και μη να λαλάνε και νεκρούς τηλεκριτικούς ανασταίνει (αυτό δε ‘ν’ καλό, πάντα, αλλά το προσπερνάς) και γενικώς η AGB, κάθε που τη βλέπει χαίρεται και δεν έχει πιστόλι στην τσέπη που έλεγε και η Μέι Γουέστ.
Τι κάνεις;
Αν έχεις όρεξη για σκληρά παιχνίδια, πιάνεις σε ένα πολύ καλό μπίρι μπίρι τη δαιμονία Τάττυ. Τα λεφτά (θα) είναι πολλά, αλλά ο σκοπός αγιάζει τα Μέσα. Στο πίσω μέρος του μυαλού σου, ξέρεις ότι η Τατιάνα κορίτσι της διπλανής πόρτας ακριβώς δεν είναι, αλλά μιλάει πολύ καλά τη γλώσσα με όλες τις πόρτες της πολυκατοικίας.
Ακόμη πιο πίσω (στο μυαλό σου) κάνεις σατανικές σκέψεις: η Τάττυ είναι σκανδαλωδώς τηλε-ωραία (σαν τη Μενεγάκη), είναι πάνω κάτω στη σωστή ηλικία (της Μενεγάκη), καλό κορίτσι (με τη…Μενεγάκειο έννοια) δεν τη λες, αλλά απευθύνεται στο ίδιο περίπου κοινό, που μπορεί να ΄χει βαρεθεί τα (πολύ) καλά κορίτσια και να θέλει λίγο πιπέρι στα μάτια.
Βρίσκεις τρόπο να προσπεράσεις το ότι α) η Τατιάνα σέβεται (τη Μενεγάκη), β) φοβάται (μια ενδεχόμενη λούμπα) και τη ρίχνεις αυθωρεί και παραχρήμα στο στούντιο να μην αφήσει τίποτα όρθιο. Προηγουμένως την έχεις πωρώσει με επιχειρήματα no way out, όπως του ότι η πρωινή ζώνη θα μπορούσε να καθαγιάσει και αυτόν ακόμη τον Έξω Από ‘Δω, να τον κάνει να φαίνεται αγγελάκι με ποδιά και φασινοτσέμπερο.
Και τι κάνεις;
Αγνοείς τη φωνούλα μέσα σου που σου λέει «δώσε Τατιάνα στον (πρωινό) λαό. Δώσε ποδάρες, δώσε μπρίο, δώσε γκάζι». Φοβάσαι το ξεφωνητό τηλεκριτικών και τηλεκαχεκτικών (που θα θυμηθούν όλες τις αμαρτίες της Τατιάνας μαζεμένες κι άλλες τόσες).
Και βουτάς Ευγενία, της παίρνεις τις μπαγκέτες απ’ το χέρι, την πετάς στο (για χιλιοστή φορά) ανανεωμένο στούντιο του «Πρωινού Καφέ» και την αφήνεις να κολυμπήσει μέσα στους τελφέδες.
Ταλανίζεσαι αν πρέπει να της αφαιρέσεις αυτό το «νια νια νια» στοιχείο στην ομιλία και τον χαρακτήρα της. 50% να αρέσει, 50% να πονέσει.
Κάνεις δοκιμαστικά, δοκιμαστικά, δοκιμαστικά. Λιτανείες, προσευχές, ευχέλαια και προσβλέπεις και σε μία καλή πρόβλεψη από τη Λίτσα Πατέρα.
Μήπως ξεχνάς ότι ο «Πρωινός Καφές» δεν είναι η «Στιγμή της Αλήθειας»; Μήπως, ότι ο «εχθρός» δεν είναι το Mega; Μήπως, ότι οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν ακραία μέτρα; Μήπως να μην κώλωνες τώρα που γίνεσαι 20 χρονών; Μήπως (ξανά μανά) να μην άλλαζε το όνομα της εκπομπής; Μιλάμε για Καφέ πρωινό, ούτε για τσάι, ούτε για τήλιο.
Και στην τελική, αν υποθέσουμε ότι έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στην αρετή και την κακία, γιατί σε έπιασαν τώρα χριστιανικές αναστολές, αφού το βλέπεις ότι με το σταυρό στο χέρι, «καφές» δεν ψήνεται;
http://www.mediablog.gr/archives/7361
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου