ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΛΙΓΟ...ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ

Ένα πάρα πολύ καλό κείμενο του Κώστα Βαξεβάνη, από το site του koutipandoras.gr
Καλά είναι τα θεωρητικά συνέδρια για την δημοσιογραφία, αλλά ο μπουφές που ακολουθεί είναι ακόμη καλύτερος. Καλές είναι οι αναλύσεις-και κυρίως οι επαναστατικές- για τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά υπάρχουν τα ίδια τα Μέσα Ενημέρωσης.Και εμείς, οι άνθρωποι τους, εγκλωβισμένοι σε έναν μικρόκοσμο, που ελάχιστα ερεθίσματα έχει την ικανότητα να παίρνει από την κοινωνία, ό,τι ζούμε και δημιουργούμε,το βλέπουμε μεγάλο. Τεράστιο. Φτιάξαμε αυτιστικά Μέσα. Εφημερίδες (ναι και εφημερίδες), τηλεοράσεις, ραδιόφωνα. Αναπαράγουν τον εαυτό τους και μετά καταγράφουν τον θόρυβο που δημιούργησαν ως είδηση. Τραγικό. Οι εφημερίδες ετεροκαθορίζονται χρόνια τώρα απ την τηλεόραση την οποία κακίζουν. Και μετά καταγράφουν όλα τα έργα και τις ημέρες των τηλεοπτικών «τίποτα» (και η χάρη μου συμπεριλαμβάνεται) και δίνουν δώρο σερβιέτες για να επιβιώσουν. Υπάρχουν αρκετές εφημερίδες, που δημιουργήθηκαν για να «καταναλώνουν» απλώς κρατική διαφήμιση. Ένας ολόκληρος κλάδος αισθάνεται σαν τον...πρωθυπουργό. Κουρασμένος, απογοητευμένος. Ίσως και οργισμένος που άφησε να εξελιχθούν όλα αυτά. Δεν είναι όμως μόνο θέμα των δημοσιογράφων, αν και σε αυτούς πέφτει η μεγάλη ευθύνη.

Το σύστημα έχει φρακάρει. Συντελεστές του παραδοσιακού συστήματος, ή δεν θέλουν πια ή δεν μπορούν. Ακόμη και οι διαφημιζόμενοι, αυτά τα τεράστια καρτέλ, έχουν βαρεθεί να προσπαθούν να πουλήσουν τζιπ και μαλτ ουίσκι, σε γριες 80 ετών,που αποτελούν την φανατική πελατεία της AGB. Το σύστημα αισθάνεται λίγο,σαν τον απατημένο σύζυγο. Η αποκάλυψη του κέρατου είναι σκληρή μεν,αλλά μπορεί να είναι και λυτρωτική. Μια κάποια λύση…

Αυτή όλη η περιπέτεια με το Κουτί της Πανδώρας, η επικοινωνία με τον κόσμο, είναι συγκλονιστική. Η πραγματική ζωή, οι πραγματικοί άνθρωποι είναι εκεί έξω. Πιο μπροστά από εμάς, πιο απαιτητικοί από μας και πιο υγιείς σίγουρα. Έχω ανοίξει τα αυτιά και προσπαθώ να τους ακούσω. Διαβάζω εδώ και μέρες τις εξελίξεις στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο. Η διαφήμιση πέφτει (και δεν φταίει μόνο η κρίση) , παραδοσιακές εφημερίδες κλείνουν και περιορίζονται μόνο στην ηλεκτρονική τους μορφή. Η τηλεόραση χάνει τον διεισδυτικό της ρόλο. Το ίντερνετ μοιάζει το νέο πεδίο. Μεγάλα συγκροτήματα τύπου προσπαθούν ήδη να αγοράσουν blogs και στην Ελλάδα.
Το διαδίκτυο είναι πραγματικά ένα συγκλονιστικό μέσο. Δεκάδες χιλιάδες πέρασαν από το site της Πανδώρας για να διαβάσουν για τις εξελίξεις. Αν δεν υπήρχε η ιστοσελίδα πολλοί λιγότεροι θα μάθαιναν τι έχει συμβεί. Και σίγουρα μέσα από εσκεμμένες παραμορφώσεις ή λόγω παραπληροφόρησης που δημιουργεί ακόμη και η τεμπελιά ή το ΙQ του παραλήπτη δημοσιογράφου (ναι, μην υποτιμάτε ποτέ την βλακεία).
Το ίντερνετ λοιπόν φαντάζει ως ένας χώρος που με μικρό κόστος η αλήθεια μπορεί να βρει τη θέση της. Η όποια αλήθεια εν πάσει περιπτώσει. Μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό. Στο ίντερνετ, πιστεύω πως τα επόμενα χρόνια, τα συμφέροντα και οι αλήθειες (όπως παντού στην κοινωνία), το μεγαλείο και η μικροψυχία, η γνώση και η ημιμάθεια, θα δίνουν την δικιά τους μάχη. Είναι πολύ εύκολο, αυτή η ελευθερία του διαδικτύου, να εξαντληθεί στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών και στον απολογισμό πτωμάτων. Νομίζω πως μας αξίζει κάτι καλύτερο.
Η αντίληψη που θέλει το ίντερνετ αξιωματικά χώρο ελευθερίας, είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία αφού έτσι δεν κάνουμε τίποτα για να την προασπίσουμε. Στο ίντερνετ θα υπάρξουν και παρεμβάσεις, και πονηρές νομοθεσίες, και εκμαυλισμός και εξαγορές συνειδήσεων. Έτσι είναι η κοινωνία. Μάχη και συσχετισμοί. Απλώς στο ίντερνετ είναι πιο εύκολο να έχουν όλοι λόγο. Και οι δυνατοί δεν είναι κατ ανάγκην αυτοί που σήμερα κατέχουν το σύστημα της εξουσίας.
Γιατί τα γράφω αυτά; Δεν ξέρω. Ίσως γιατί νοιώθω λίγο...πρωθυπουργός. Ίσως γιατί περιμένω τον πραγματικό κόσμο, εκεί έξω, τον υγιή κόσμο, που από τις πούδρες μας πια φταρνίζεται και δεν γοητεύεται, να δείξει το δρόμο.