Οι Τελευταίες Μέρες Του Mpouzoukistan

ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ!!!!
(Δε νομίζω ότι πέρασε. Περνάνε τα "μεγάλα" ονόματα. Οι άλλοι δυστυχώς όχι. Το σκυλάδικο ποτέ δεν πεθαίνει.)

Ο φετινός χειμώνας ήταν βαρύς για τα μπουζούκια. Για όσα τουλάχιστον επιχείρησαν να κερδίσουν το χειροκρότημα του κοινού με «μια από τα ίδια». Φέτος, αν πήγες μία φορά σε πίστα, δεν είχες λόγο να ξαναπάς. Ακόμα κι αν ήσουν πρώτο τραπέζι και η Παπαρίζου σου έκανε αφιέρωση. Γιατί, αν ήσουν πρώτο τραπέζι, τότε μάλλον είσαι απ’ αυτούς που, αν «τα σπάσουν», την άλλη μέρα θα δουν τη μεθυσμένη φάτσα τους στο δελτίο του Star.

Όσοι δουλεύουν στις πίστες, σε οποιοδήποτε πόστο, συμφωνούν πως «τα μπουζούκια περνάνε κρίση»

ΕΔΩ ΕΣΤΙΑΖΟΥΜΕ: Σκέψου ένα λαϊκό τραγούδι με το οποίο έφαγες κόλλημα το τελευταίο εξάμηνο. Έχεις τρία δευτερόλεπτα. Τέλος χρόνου. Δεν υπάρχει. Μην πεις τις «Τσούλες» της Βίσση (δεν είναι λαϊκό), ούτε το σάουντρακ για την Πολυκατοικία του Χατζηγιάννη (ούτε αυτό είναι τραγούδι για μπουζούκια), ούτε κάτι από Σάκη (επίσης). Ακόμη και ο βασιλιάς των σουξέ, ο Φοίβος, μοιάζει μουδιασμένος. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι το τελευταίο promoted cd του έχει ως icon τον Στάθη Ραφτόπουλο (φιλαράκι του Νίνο από τη Ρόδο) και βασικό στίχο το «Τύφλα το φεγγάρι να ’χει»; Η παραγωγή των δίσκων έχει καεί, σαν τρίχα έτοιμη να πέσει από το ντεκαπάζ. Άνθρωπος δισκογραφικής εταιρείας μας είπε επί λέξει: «Οι εν γένει πωλήσεις έχουν πέσει κατά 52%-55%, ποσοστό-σοκ». Το διασταυρώσαμε, παρατηρώντας το εξής ενδιαφέρον στα δισκοπωλεία: Τα τελευταία δυο τρία χρόνια οι περισσότεροι καλλιτέχνες κυκλοφορούν best of (με ένα δυο μόνο νέα τραγούδια) ή live cd, προκειμένου να συντηρήσουν το όνομά τους. Ο 24χρονος Κώστας, υπάλληλος κεντρικού δισκοπωλείου, δήλωσε μεταξύ σοβαρού κι αστείου: «Ποιον να πρωτολυπηθείς; Εμένα, που μπορεί να χάσω τη δουλειά μου λόγω κρίσης, ή τους τραγουδιστές που για να βγάλουν πια cd μόνο από την τσέπη τους δεν πληρώνουν;».
Από το YUPI και το Nitro που κυκλοφορεί.....

Σχόλιο: Έτσι είναι τα πράγματα κακά τα ψέμματα. Οι πωλήσεις πέφτουν συνεχώς, οι παραγωγές δίσκων μειώνονται, οι καλλιτέχνες στην αφάνεια, και στην επιφάνεια μένουν κάτι..ψάρια του γλυκού νερού τύπου Αλεξανδράτου κλπ κλπ. Πού πήγαν τα λαϊκά τραγούδια;
Τι έγινε με τις Βίσση, Βανδή;
Τι θα κάνει ο Σάκης μετά τη Γιουροβίζιον; (εκεί να δείτε γέλιο)
Είναι πια η διασκέδαση τύπου Onirama (που το πάει και η Παπαρίζου προς τα εκεί;)
Μηπως οι φαν των μπουζουκιών να προσαρμοστούν στον νέο τύπο διασκέδασης;
Μήπως και αυτοί που προσπαθούν ακόμα να διατηρήσουν ανοιχτά τα μπουζουκομάγαζα να σταματούσαν να τους έδιναν αξία;
Γιατί να σκάσεις 200€ το μπουκάλι για να δεις έναν καλλιτέχνη, την ώρα που υπάρχουν ωραιότατες μουσικές σκηνές;
Εντάξει να τα δώσεις για τη Μαρινέλλα.
Αλλά για να πας να δεις Θεοδωρίδου, Ζήνα, Πετρέλη, κλπ κλπ αξίζει;;;;